Dag 10: Woe 21-2 The Little Hmong House --> busreis --> Ha Giang
21 februari 2018 - Thành phố Hà Giang, Vietnam
Oanh heeft vervoer geregeld naar Ha Giang, een minder toeristisch gebied in het noorden tegen de Chinese grens, waar ik van plan ben de Ha Giang motorloop van een paar dagen te doen. Ik moet nog bedenken op welke manier.
Eerst zou ik al om 7.15 vertrekken, maar dat wordt 9.30.
Oanh heeft verschillende briefjes geschreven die ik aan de chauffeurs kan geven om aan te tonen dat ik betaald heb en welke bus ik waar zal pakken en met haar telefoonnummer erop. Eerst zit ik een half uur achterop de motor naar Sapa. De helm die ik krijg voelt nou niet bepaald veilig met het binnenwerk los van de buitenkant waardoor hij naar achter op mijn hoofd glijdt als we een beetje vaart maken.
In Sapa moet ik een half uur wachten op de bus die er gelukkig al wel staat. We rijden ruim 1 uur en dus zal ik te laat komen voor mijn volgende bus. Gelukkig belt Oanh en schrijft ook een Whatsapp bericht voor de chauffeur. Uiteindelijk komt alles goed en stap ik in de bus naar Ha Giang. Het is een lokale bus en waar er 4 mensen op rij kunnen zien (inclusief klapstoeltje in het middenpad) zitten we hele stukken met ons zessen. Iedereen hangt op elkaar en slaapt tegen elkaars schouder. Dan is een uur of 6 7 best heel erg lang. Gelukkig lukt het me om een update te doen voor mijn reisverslag.
Eenmaal in het QT hostel in Ha Giang informeert ik naar de prijzen voor achterop de scooter. Dat blijkt 50 dollar per dag te zijn voor alleen het gebruik van de gids en de scooter. Dat wil ik eigenlijk niet betalen, maar ik twijfel erg of ik wel zelf dief te rijden. Het wordt voor het eerst dat ik op een scooter rijd en dan meteen al die passen en regelmatig en slechte weg. Ik blijf twijfelen. Dan spreek ik met Fiona (een Ierse die jaren inTibet was, maar nu in Shanghai werkt) en zij noemt andere opties als de bus en dan een Xe Om (motortaxi) gebruiken. Ik ga met haar eten en Gerhard, een Duitse man van 54, die voor me in de bus zat sluit aan.
Het hostel is niet zo prettig: er komen mensen midden in de nacht aan en dat stoort best :-(
Eerst zou ik al om 7.15 vertrekken, maar dat wordt 9.30.
Oanh heeft verschillende briefjes geschreven die ik aan de chauffeurs kan geven om aan te tonen dat ik betaald heb en welke bus ik waar zal pakken en met haar telefoonnummer erop. Eerst zit ik een half uur achterop de motor naar Sapa. De helm die ik krijg voelt nou niet bepaald veilig met het binnenwerk los van de buitenkant waardoor hij naar achter op mijn hoofd glijdt als we een beetje vaart maken.
In Sapa moet ik een half uur wachten op de bus die er gelukkig al wel staat. We rijden ruim 1 uur en dus zal ik te laat komen voor mijn volgende bus. Gelukkig belt Oanh en schrijft ook een Whatsapp bericht voor de chauffeur. Uiteindelijk komt alles goed en stap ik in de bus naar Ha Giang. Het is een lokale bus en waar er 4 mensen op rij kunnen zien (inclusief klapstoeltje in het middenpad) zitten we hele stukken met ons zessen. Iedereen hangt op elkaar en slaapt tegen elkaars schouder. Dan is een uur of 6 7 best heel erg lang. Gelukkig lukt het me om een update te doen voor mijn reisverslag.
Eenmaal in het QT hostel in Ha Giang informeert ik naar de prijzen voor achterop de scooter. Dat blijkt 50 dollar per dag te zijn voor alleen het gebruik van de gids en de scooter. Dat wil ik eigenlijk niet betalen, maar ik twijfel erg of ik wel zelf dief te rijden. Het wordt voor het eerst dat ik op een scooter rijd en dan meteen al die passen en regelmatig en slechte weg. Ik blijf twijfelen. Dan spreek ik met Fiona (een Ierse die jaren inTibet was, maar nu in Shanghai werkt) en zij noemt andere opties als de bus en dan een Xe Om (motortaxi) gebruiken. Ik ga met haar eten en Gerhard, een Duitse man van 54, die voor me in de bus zat sluit aan.
Het hostel is niet zo prettig: er komen mensen midden in de nacht aan en dat stoort best :-(
1 Reactie
-
Jacqueline kortink:1 maart 2018Scooter rijden kan je best hoor Chris, maar veiligheid voor alles, je hebt gelijk!
