Isla del Sol - Copacabana (Bolivia) - Puno (Peru) - Islas flottante Los Uros - Isla Taquile - Puno

Dinsdag 24 maart: reis naar Puno
Ik heb tegen de verwachting in heerlijk geslapen en ben rond 7 uur klaarwakker. Bij het uit bed stappen doet mijn rechterhiel zoveel pijn dat ik er niet op kan staan. Balen! Als dat over een paar dagen maar weer goed is als ik bij Cuzco ben voor mijn 5-daagse trek naar Machu Picchu!
In elk geval ga ik nu maar de eerste boot pakken (Ik hoop om 8.30 uur) zodat ik het in Copacabana rustig aan kan doen en misschien nog wat kan updaten qua informatie en contacten met het thuisfront en apparatuur laden.
Helaas: als ik beneden bij de haven aankom staat daar een informatiebord waarop staat dat de eerste boot om 10.30 uur gaat. Gelukkig heb ik mazzel en is er toch 1 die iets na 8.30 vertrekt. Naturlijk is er weer wat afdingen nodig: van 30 naar 20 Bob is wel een groot verschil! De boot wordt voor vertrek eerst geïnspecteerd door de marine-wacht, waardoor we wat later vertrekken. De boot vaart heel langzaam, maar in ruim 1,5 uur zijn we weer in Copacabana. Daar koop ik voor 50 Bob een nieuwe hoed van "The North Face": zo nep als maar kan, maar hij is oprolbaar en heeft een fijne ruime rand en beschermt mijn gezicht zo goed tegen de felle zon. Heb ik toch echt wel nodig. In het hostel kom ik Remco en Irene weer tegen. Jammer genoeg heb ik niet veel tijd om met ze te praten.
Om 13 uur moet ik bij de bus zijn voor de rit naar Puno. Daar krijgen we vast alle formulieren voor de grensovergang van Bolivia naar Peru die we na ongeveer een half uur zullen bereiken. De grensovergang verloopt hier wel heel soepel. Uitstappen uit de bus waar alles in kan blijven liggen (doe ik natuurlijk niet, kleine backpack toch maar meenemen). Eerst 50 meter lopen naar grenskantoor Bolivia, dan 100 meter lopen voor grenskantoor Peru. Weer stempels en ik mag 90 dagen in het land blijven. De tijd gaat weer 1 uur terug, dus het is hier nu 6 uur vroeger dan in Nederland. Dit is inmiddels het 4de land dat ik bezoek in ruim 3 weken. Ook weer opnieuw wennen aan het geld ( Soles) en de prijzen (3 sol is ongeveer 1€). Eerst maar pinnen: gelukkig lukt dat bij de tweede pinautomaat.
Dan op goed geluk naar een hostal uit de lonely planet. Ik word afgezet door de taxi, want hoewel ik heb afgedongen van 6 naar 5 Soles, blijkt later dat het altijd maar 3 Soles kost. Nou ja, dat overleef ik wel. Hostal los Uros heeft nog voldoende plaats en ik kies een kamer aan de voorzijde met een groot raam en een eigen badkamer. De bedoeling is om 1 nacht in Puno te blijven en morgenochtend vroeg naar Isla Taquile (eiland op het Peruaanse deel van Lago Titicaca) te gaan. Luc en Danielle zijn daar 12 jaar geleden bij de familie Huatte geweest beladen met cadeaus namens Wendy (destijds een collega van de zus van Luc) die de peetmoeder is van Christian en (nu ook) Yanet die nu 14 en 7 zijn.
Ik heb uitgebreid contact gehad met Wendy, maar nu moet blijken of alles lukt. Ik bel Elias om precies af te spreken, maar begrijp het niet helemaal. Uiteindelijk komt hij in zijn k(l)eurige mooie klederdracht naar mijn hostal. We maken kennis en spreken af bij de haven. Hij zal morgen de kapitein op de "community-boat" zijn en dan zal ik bij zijn familie op het eiland blijven eten en slapen. Gelukkig goed en duidelijk geregeld nu.

Nu eerst weer terug naar het busstation om mijn busticket voor donderdagnacht naar Cusco te regelen. Makkelijk dat ik nu weet hoe het werkt: afdingen van 50 naar 40 Soles voor een cama-plaats is geen probleem en ik heb - omdat ik zo vroeg ben - de beste plaats: op de bovenverdieping direct achter het voorraam en zonder iemand naast me. Heel fijn voor een nachtbus lijkt me zo.
Ik koop ook nog wat fruit, rijst, suiker en gecondenseerde melk voor mijn gastgezin op Taquile en ben uiteindelijk weer aardig gevloerd door al het geregel. In de avond begint het werkelijk te hozen: als dat morgen maar overgetrokken is. Ik neem een Ibuprofen tegen de pijn in mijn hiel in de hoop dat het dan sneller opknapt en slaap heerlijk.

Woensdag 25 maart: Islas flottante Los Uros en Isla Tequile
Ik sta op tijd op en neem een lekker warme douche. Dat is alweer even geleden en is echt weldadig. Gelukkig gaat het beter met mijn hiel, ik kan er tenminste weer op staan. Vandaag nog maar 2 X een ibuprofen nemen en dan hoop ik dat het echt zo goed gaat dat ik over een paar dagen de Salkantay-trek kan lopen. Even proberen met Roos te Skypen, maar helaas :-(. Op weg naar de boot scoor ik nog wat broodjes en in de haven een echte cappuccino. Wat een genot!
We varen eerst naar de Islas de Uros. Dat zijn 87 drijvende eilanden waar in totaal zo'n 2000 mensen op wonen. Allen dragen klederdracht en zien er heel kleurrijk uit. De mannen hebben gekleurde mutsen op. Een man geeft ons een duidelijke uitleg in het Spaans: Hoe het dorp gebouwd wordt, het een en ander over de geschiedenis etc. etc. Alles in het dorp is van riet en de mensen slapen in kleine hutjes. Er is 1 gemeenschappelijke keuken met gas.Het regent vaak 's nachts en het is hier hoog, dus het lijkt mij ijzig koud en klam. De meeste mensen trouwen hier voor hun 18-de en sommigen hebben rond hun 16 - de of 17-de al hun eerste kind. Naturlijk is er de gelegenheid souvenirs te kopen. Als we doorvaren blijkt dat we een goede tour getroffen hebben. Meerdere boten hebben aangelegd op grotere eilanden met veel meer commercie. Had ik echt minder leuk gevonden. Rond 11.30 uur komen we op Taquile aan. Dit eiland heeft - net als isla del sol - heuvels. Gelukkig hoef ik niet zo veel te klimmen en ver te lopen en kan mijn voet nog wat bijkomen. Wat een heerlijk rustig eiland. Ook hier zijn geen auto's en Elias vertelt me dat er geen honden en politie op het eiland zijn. Er zijn 6 gemeenschappen / families op het eiland. Er worden aardappels, maïs, quinoa, okra en bonen verbouwd. Verder zijn er veel schapen en heeft de familie 1 lama. Er wordt veel aan handarbeid gedaan: de mannen haken mutsjes en iedereen loopt in een klederdracht waaruit is af te lezen of iemand getrouwd is of nog vrijgezel. Alles is nog heel traditioneel en er is vrijwel geen elektriciteit en stromend water. Elias laat me de boot zien die hij met zijn familie aan het bouwen is en dan komen we bij zijn huis aan dat heel dichtbij dat van zijn ouders ligt. Zijn vrouw (Maria 28), moeder (52 jaar) en nichtje Yanet (7) heten me van harte welkom en Maria heeft een heerlijke lunch gemaakt die ik samen met Yanet en haar oma in mijn huisje opeet. Er is (heel lux) een wc waar je dan wel weer zelf water door moet gooien. Heb maar niet gekeken waar het uit komt.In de middag praat ik wat met Yanet en rust uit terwijl de familie aan de boot werkt.
's avonds eten Elias, Marie en ik samen. Inmiddels is het weer erg koud en giet het van de regen, wat een enorm lawaai maakt op het zinken dak. Ik ga dan ook maar weer vroeg slapen.

Donderdag 26 maart. Taquile en reis naar Puno
' s Ochtends is het droog als ik wakker word, maar begint het al snel weer te regenen. Na het ontbijt duik ik dan ook nog maar weer even het bed in met een boek. Rond 9.30 uur is het gelukkig droog. De familie komt aan met souvenirs en ik koop een gebreide muts van alpacawol van oma. Dan ga ik het eiland verkennen. Het is overal zo rustig. Ik loop langs de Inca-ruïnes en naar de plaza. Op de plaza is het een drukte van belang. Hier komen alle toeristen en het is bijna druk. Er is een soort handenarbeid - textiel markt en veel vrouwen spinnen en mannen haken de mutsen. Er is een levendige uitwisseling van Coca-bladeren, wat zoiets is als respect betonen / handen schudden. De mannen hebben een speciale Coca - buidel om hun middel (en hebben de bladeren ook in hun muts) en de vrouwen bewaren het in een deel van hun mantel-doek.
Verder is er een kerk en een restaurant op de plaza.
Na de lunch loop ik naar de haven, maar kom bij de verkeerde haven uit. Nogal stom. Gelukkig kan ik een vissersboot nemen zodat ik nipt op tijd ben voor mijn boot om 2.20 uur naar Puno