San Gil, avonturen stadje raften, parapenten, caving, rapelling

Zondag 10 mei: San Gil raften
Om 10 uur vertrekken we vanuit dan Gil met een bus om het raft op te halen.
Voordat we vertrekken moeten we van alles invullen omtrent verantwoordelijkheid en gezondheid en een vingerafdruk achterlaten. We zijn met een groep van 6 + 2 tour guides (Nestor en Henri voor de Kayak) + de chauffeur.
De rit is ongeveer 1 uur inclusief ophalen van het raft. Onderweg dus gelegenheid genoeg om met de anderen te praten: Belinda uit Australië met haar Colombiaanse vriend (elkaar ontmoet toen hij in Australië Engels ging studeren), 2 Engelse jongens van 19 (Andy: best experience so far in South America: wifi in the bus! ) en de ander Josh heel geëngageerd met ouders die iets van sociale antropologie doen en meerdere malen in oa Uganda, Kenia geweest), en de Duitse Simon die ik gisteren bij het eten heb ontmoet met Ben (heeft de mountainbike tour gedaan). Hij heeft maar 2 uur geslapen en ligt op de terugweg naar San Gil voor pampus.
Het raften is op de Rio Suarez met stroomversnellingen graad 4 en 5: dus de moeilijkst bevaarbare voor rafting. De uitleg over alle veiligheids aspecten duurt dan ook behoorlijk lang (Veel langer dan de uitleg over wat te doen) en wordt steeds dramatischer! Natuurlijk wat te doen als er 1 persoon uit de boot valt, maar ook wat als je niet in de boot gehesen kunt worden. Afhankelijk van de signalen van gids Nestor (teamlid Colombiaanse nationale rafting-team) of Henri naar de kant zwemmen en daar blijven wachten of naar de kayak zwemmen, of een touw vangen etc. Dan natuurlijk wat als iedereen uit de boot valt, wat als je eronder komt etc.
Langzamerhand raak ik aardig onder de indruk. Dan gaan we: het eerste stuk is natuurlijk om erin te komen en te oefenen op versnellingen graad 2-3, maar ook oefenen we enkele verschillende noodsituaties).
Het raften is op verschillende delen spectaculair en vooral heel technisch met allerlei grote rotsen waar we tussendoor moeten manoeuvreren. Ik ben echt onder de indruk van Nestor zijn capaciteit. We komen wel 2x vast te zitten op een rotsblok / tussen 2 grote rotsen en dan gaat hij eruit om ons vlot te trekken. Ik baal dan ook als een stekker dat ik mijn GoPro niet heb meegenomen! Gelukkig krijgen we wel foto's en enkele filmpjes van ColombiaRafting.
Onderweg zijn er echt plekken waar het me verschrikkelijk lijkt eruit te vallen. Uiteindelijk val ik (als enige) 1x buiten de boot, maar gelukkig niet op zo'n spannende plaats. Vooral omdat mijn redder Josh niet echt supersnel reageert!
Er zijn ook delen waar het water diep is en we kunnen zwemmen en meedrijven met de stroom en waar de waaghalzen salto's maken vanaf het raft.
Waar de Rio Suarez samenkomt met de Rio Fonce graad 1-3 versnellingen stoppen we voor een geweldige lunch met geroosterde kip, aardappelen, yucca, gebakken banaan, veel verschillende soorten fruit, kaas met zoete guave, honingcaramel-snoepjes, bier en water. Ik hoef vanavond niet meer echt te eten!

's Avonds hoor ik dat Ben in de bus bestolen is van zijn kleine backpack met alle waardevolle en belangrijke papieren. Verschrikkelijk lijkt me, zeker als je de volgende dag moet vliegen! Hij waarschuwt me alles dichtbij me te houden. Ik word er wel iets nerveus van.

Maandag 11 mei: Cueva de la vaca en Barichara + hike naar Guane
Vanmorgen ga ik met de bus naar de Cueva de la Vaca bij Curiti. Ik blijk de enige te zijn en ga na enig wachten (weet niet waarop), beschermd met een helm, samen met gids Luiz (die 2 hoofdlampen bij zich heeft) op pad. We passeren verschillende hekken die op slot zijn tot we bij een metalen trap aankomen. Daar komen we via een smalle doorgang in de grot. We moeten meteen op handen en knieën door het water om verder te kunnen. Ik ben meteen drijfnat en realiseer me dat ik vandaag geen droge kleren bij me heb!
We komen in de eerste grote ruimte, waar vleermuizen zijn en wat plantjes groeien op de vleermuispoep en Luiz wijst me krekels aan. In het water zien we wat kleine visjes en een krab.
Er zijn 4 grote grotten, waarvan de kristalgrot de mooiste is met een wit plafond met kleine witte stalactieten met druppels eraan. In de andere grotten zien we vele grote stalactieten en natuurlijk stalagmieten en zogeheten colons.
Om van de ene in de andere grot te komen moeten we veelal door het water tijgeren en een keer zelfs kopje onder en het touw volgen.
Al met al een leuke belevenis. Op de terugweg zijn mijn kleren natuurlijk nog niet helemaal droog, maar net voldoende om een soort van fatsoenlijk in de bus te stappen.
In de middag ga ik met de bus naar Barichara: naar het schijnt één van de mooiste steden van Colombia. Het is inderdaad een prachtig stadje en heel relaxed (schijnt in het weekend wel heel druk te zijn). Hier had Ik wel een nacht willen slapen! Nu neem ik alleen wat broodjes en koffie bij de bakker en ga dan lopend over de Camino Real (een oude route van 1886 die hersteld is) naar Guane. De route van zo'n 2 uur gaat een groot deel berg af over keien. Guane is een nog kleiner en rustiger stadje, echt zo ongeveer alleen een stadsplein bij de kerk en een paar winkeltjes eromheen. Ik ben gelukkig op tijd voor de laatste bus terug naar San Gil van 18.45 uur.

Dinsdag 12 mei: rappelling en parapenting bij San Gil
Nu ik toch in San Gil ben en omdat alle activiteiten relatief zo goedkoop zijn besluit ik ook maar te gaan abseilen in een waterval. Een geweldige ervaring op een prachtige plek! 60 meter abseilen (Nog nooit gedaan) waarbij je na de eerste 2 meter onder / in een waterval terechtkomt.
Als ik beneden ben is het helaas wel druk: het is een soort uitstapje van een enorme groep (2 bussen vol) van geestelijk (licht) gehandicapte tieners / jong volwassenen.
Ik leg mijn kleren en schoenen beneden in de zon te drogen en merk gelukkig net op tijd (binnen roep-afstand) dat de leiding van de groep mijn spullen meegenomen heeft! Zag me al zonder kleding terug in de bus stappen! Ik heb nog even tijd helemaal alleen bij de waterval en de prachtige ronde poel eronder voordat ik terug moet naar het hostal om op tijd te zijn voor het parapenten.
Ik doe de korte (en goedkope) versie van het parapenten. We rijden met een groep van 4 naar de startplek. Onderweg stapt een piloot in. De wind is goed en we starten dan ook vlotjes na elkaar. Omdat de wind redelijk pittig is en zowel de piloot als ik niet al te zwaar zijn hebben we beiden een extra gewicht van zo'n 12 kilo mee. Gelukkig wordt dat tot de start grotendeels door de helpers omhoog gehouden. Het vliegen is leuk, de omgeving mooi, maar toch is het eigenlijk niet echt iets voor mij: ondanks de toeren die hij uithaalt vind ik het wat saai. Het lijkt me eigenlijk vooral / alleen echt leuk als je het zelf in de hand hebt.
Maar goed: voor nog geen 100€ heb ik deze 4 activiteiten kunnen doen en ben ik even zovele ervaringen rijker.
Het enige wat er niet van gekomen is, Is het eten van mieren, één van de specialiteiten van San Gil.
Tegen het eind van de middag ben ik terug in het hostal: op tijd klaar voor het vertrek naar het noorden van Colombia.
Om 6.45 pm vertrekt de bus naar Santa Martha: een 12 uur durende tocht. Onderweg is de airco ijskoud en net nu heb ik weinig warms bij me: het is hier (buiten) uiteindelijk juist heel warm!
Josh en Andy zitten in dezelfde bus en gaan naar hetzelfde (prachtige) hostal in Palomino: The Dreamer.