Vrijdag 3 oktober - Whakahoro (Blue Duck Station), zaterdag + zondag 4- 5 oktober 2-daagse hike

Eerst om 8 uur naar de garage. Koppakking zou in 2 uur klaar moeten zijn. Dus tijd voor de McDonald's met free WiFi en een echt heerlijke cappuccino. Dan hebben we het plan om naar Whakahoro ( spreek uit fakahoro) te gaan naar het Blue Dock Station. Mogelijk toch nog de kanotocht of anders hiken. En dan afhankelijk van het weer verder met de bus of met Tim. Het duurt wat langer dan gepland, omdat ook het slot gerepareerd moet worden. Daardoor heb ik even tijd om foto's van het raften op Facebook te zetten. Rond 11.30 uur kunnen we verder naar de Blue Duck Lodge. Gelukkig heeft Tim een 4 x 4 drive, want de weg is unsealed (gravel) en erg "windy". Het duurt dan ook een flinke tijd voordat we er zijn. Eenmaal aangekomen krijgen we de "honeymoon-suite" met ons drietjes: een bijgebouw bij de Lodge. We zijn een paar uur voor de Stray-bus aangekomen en dat is best fijn. Even wat dingen bespreken met Maggie voor wat we hier kunnen doen. Als de bus er om 17 uur is ontmoeten we vele "oude bekenden" waaronder Laura. We luisteren mee naar het gepassioneerde verhaal van Dan (de boer) over het behoud van de natuur en wat daarbij komt kijken (zoals het zetten van vallen, het afschieten van wilde varkens, het minimalistisch farmen etc.) en eten daarna een heerlijke maaltijd.

Zaterdag 4 oktober: We hebben gisteren van Maggie gehoord dat de Whanganui-journey (2 -5 -daagse kanotocht) niet door kan gaan vanwege de hoge waterstand en de aanhoudende regen. Maar ze heeft een geweldig alternatief: we kunnen hiken naar Stan's Whare (een verlaten oude hut die vroeger als een soort depot werd gebruikt), daar onze tenten opzetten en dan terug hiken.Gisteren zijn we al begonnen met pakken en na het ontbijt en verder inpakken vertrekken we rond 10.30 uur. Regenpakken aan, trekking-poles in de hand en flink bepakt.Eerst de tocht naar de Blue Duck Falls: die zou ongeveer 2 uur moeten duren en gaat vooral over prachtige weilanden (heuvelachtig) met schapen en koeien en hij heeft vrij brede paden. Helaas is de kaart niet al te duidelijk en staat de route ook niet overal even goed aangegeven (we lopen hem andersom dan normaal) met de oranje driehoekjes. We doen er dan ook beduidend langer over. Maar de tocht is prachtig.Onderweg is het vaak glad, wisselend steil, steken we watertjes over en is het wisselend regenachtig.We zien verschillende mooie bomen, de Manuka (waar hele dure, goede honing van gemaakt wordt), zien verschillende vogels.

Dan komen we bij de waterval: wat een verrassing! Hij is mega! We kunnen hem zowel van boven als beneden bekijken via een spannend paadje. Vlak daarna is een verlaten hutje waar we een lekker kopje thee zetten met onze meegebrachte gasstelletjes.

Dan volgt het volgende stuk: een heel smal pad dat de hele tijd klimt en al zeker 4 maanden niet gebruikt is. Glad, smal met meestal aan 1 kant een steile afgrond, takken waar we ongeveer limbo-dansend onderdoor moeten. Kortom spectaculair en met onze flinke backpacks echt uitdagend. Ik ben erg blij met mijn trekking-poles! Onderweg kunnen we nog wat extra water "tappen" voor het avondeten en thee / koffie.

Uiteindelijk komen we rond 17 uur (veel later dan verwacht) na een echt geweldige tocht bij Stan's Whare. Een vieze verlaten shack, maar erg fijn om een droge plek te hebben om te koken, een vuurtje te stoken (het is best fris en rond 19.30 uur donker), te eten, een kopje thee / koffie te drinken en 's nachts onze backpacks te laten liggen. Johanneke gaat koken, Tim maakt een vuurtje en dan gaan wij eerst maar de tenten opzetten.

 Mijn tent blijkt wel hoger, maar veel kleiner van oppervlak, zodat Johanneke en ik in Tim zijn tent gaan slapen. Met enig passen en meten (en een hoop lol) past het, een kwestie van: " het - ken - neit". Wel jammer dat ik een beetje verkouden ben en dus moet hoesten en ga snurken, zodat we beiden niet echt lekker slapen. Tim heeft het nogal koud in zijn slaapzak en slaapt dus ook slecht. Maar we horen daardoor wel allerlei vogels en zelfs een kiwi-stel!

Natuurlijk gaan we pas slapen nadat we in onze echte hike- / Zwarte Piet-outfit uitgebreid sterke verhalen hebben verteld bij het heerlijke vuur!

Zondagochtend 5 oktober staan we rustig op, maken een ontbijt, pakken in en ruimen de tenten op voordat we vertrekken. De tocht zou vandaag minder lang moeten zijn en na het eerste steile stuk omhoog vooral bergafwaarts moeten gaan. We hebben afgesproken dat we in elk geval voor 15 uur weer op de lodge zullen zijn, anders komen ze ons zoeken. Maar we kunnen een kleine omweg maken naar de "Top of the World". Dat is een flinke klim, dus daarvoor doen we onze backpacks af die we dan later zullen oppikken om verder naar beneden te gaan. Helaas hebben we dat te snel gedaan blijkt later, dus moeten we een heel steil en moeilijk begaanbaar stuk weer afdalen om opnieuw - maar dan met backpack op - dat stuk te lopen.

We twijfelen even of we het wel zullen halen om voor 15 uur op de Lodge te zijn en toch de top te beklimmen, maar doen het dan alsnog.En Johanneke springt van de top...... De terugtocht verloopt verder soepeltjes en is bijna saai vergeleken met gisteren.

Als we terug zijn in de lodge belonen we onszelf bij het Blue Duck Cafe met een geweldig stuk carrot-cake en een heerlijke kop warme chocomel met marshmellow.Dan is het tijd voor een handwas, schoonmaken van alle spullen (mn regenbroek, wandelschoenen en trekking-poles) en een heerlijke douche. 's Avonds komt de nieuwe Stray-bus met Cowlin als chauffeur. Een hele aardige man die kookt voor alle Straybus-passagiers en een enorme geluidsbox bij zich heeft. Daar willen we ook nog weleens mee meerijden! We maken verdere plannen, eten nogmaals bij het Cafe en slapen nog 1 nacht op de Lodge.