Wellington-South-Island Abel Tasman Great Walk 10-14 okt +dolfijnen!

Donderdag 9 oktober: Gisteren alles klaargezet voor een vroeg vertrek. Om uiterlijk 7.15 uur moeten we bij de Ferry zijn voor ons vertrek om 8 uur naar het South Island. Kijk er echt naar uit. We hebben stralend en rustig weer: perfect voor de oversteek. Karlyn (de Stray-bus chauffeur) zoekt ons al op bij de Ferry en we ontmoeten oude bekenden en nieuwe Strayers. De overtocht is prachtig met uitzicht op besneeuwde bergtoppen van het zuidereiland. Onderweg zien we een groepje dolfijnen en één verdwaalde zeeleeuw. Indegenen aangekomen stappen we allemaal op de bus (helemaal vol), lunchen en gaan op weg. We doen een wijnproeverij bij Drylands in de buurt van Nelson. Tussenstop bij een rivier die bekend is van de Hobbits (waar ze in tonnen de rivier afzakken). Onderweg gaat er al iemand skydiven en doen we uitgebreid boodschappen: Karlyn maakt vanavond een geweldige barbecue + toetje voor 20 personen voor 10 dollar pp. Johanneke en ik regelen onderweg een watertaxi voor een stukje terug en nog een extra nacht op een drijvend Backpackers-hostel voor na ons tramping-avontuur. We verheugen ons steeds meer op het verblijf in Abel Tasman National Park. Onderweg verandert het landschap en zien we weer de oceaan. Prachtig blauw en groen. We slapen bij The Barn, een mooi hostel ( zonder stapelbedden), echt luxe en direct op de rand van het Abel Tasman. Er zijn zelfs douches met ocean-view.
Vrijdag 10 oktober. 9.30 uur staan we bepakt klaar voor het vertrek. Vandaag wordt het een lange route van 24km ( daar staat 8 uur voor) van Marahau naar onze hut bij Bark's Bay. We verwachten een gemakkelijke tocht over het strand. Al snel blijkt dat de route wel vlak langs de kust gaat, maar dat dat inhoudt dat we steeds omhoog en omlaag lopen. Dat hadden we natuurlijk kunnen weten als ze rekening houden met en wandelsnelheid van 3 km/u! Best pittig om dat zoveel kilometer te doen met zware bepakking. Tussendoor hebben we regelmatig doorkijkjes naar de oceaan en op kleine strandjes. We lunchen onderweg bij Cleopatra's pool waar we met onze backpacks over rotsen over het water moeten klauteren om bij een waterval te komen. Onderweg komen we slechts enkele mensen tegen, waaronder een Duitser die er behoorlijk doorheen zit: slecht voorbereid en te weinig eten. Gaandeweg is er steeds vaker een heerlijk luchtje van een bepaalde boom. Rond 17.30 komen we aan bij de hut in Bark's Bay. Wat heerlijk om de backpacks af te kunnen gooien, een kopje thee te zetten en even te zitten. Nog een klein rondje over het strand lopen en dan eten "koken". Ideaal die zakjes waar je kokend water in gooit: 10 minuten wachten en je hebt een complete maaltijd. Als het donker wordt gaat iedereen zo'n beetje naar bed. Er zijn 2 identieke slaapkamers, waarin we met 10 man slapen op één groot houten stapelbed (de 7 matrassen beneden zijn allemaal bezet en 3 van de 7 boven ook). Rond 20.30 uur is het helemaal stil.........op een enkele heftige snurker na. Slapen is dan ook niet geheel ontspannen.
Zaterdag 11 oktober: vandaag hebben we een relaxte dag: we hoeven maar ongeveer 4 uur te lopen. We zijn op tijd wakker en blijven na het ontbijt dan ook nog even hangen bij de hut tot 10.30 uur.Dan lopen we rustig (maar wel weer steeds omhoog en omlaag) tot we op een plek komen waar het water nog iets te hoog staat om verder te kunnen. Daar zitten al " oude bekenden " te wachten, dus wij zijn blij dat we later zijn vertrokken. We eten onze lunch terwijl het water zakt en lopen dan een flink stuk over het strand tot aan onze hut bij Awaroa. Dat ligt vlakbij een inlet, waar je enorm rekening moet houden met het getij om de track te kunnen vervolgen. Er komen mensen aan die tot ongeveer hun middel nat zijn omdat ze het niet goed getimed hadden. Bovendien liggen er veel scherpe schelpen, dus voor degenen zonder waterschoenen was het echt geen pretje. Omdat we al rond 16 uur bij de hut zijn heb ik tijd voor een mooie strandwandeling (zo fijn op slippers en zonder al die kilo's op je rug). We eten op tijd, want morgen is om 6.22 uur het getij op zijn laagst en willen we dus op pad gaan. Dat komt ook wel goed uit, want we hebben weer een pittige hike voor de boeg.
Zondag 12 oktober. 6.22 uur is niet helemaal gelukt, maar om 6.30 uur zijn we op weg. Het is weer prachtig weer. Het eerste stukje denken we nog dat het onzin is dat we de broek hebben afgeritst en op flipflops lopen ipv op de wandelschoenen. Maar dan wordt het toch echt nat en dieper. Als we denken dat we het gehad hebben is er nog een lang stuk met ondiep en echt ijskoud water en als we eindelijk aan de overkant zijn voelen we onze voeten niet meer. Maar dit avontuur hadden we ook weer niet willen missen. We lopen verder tot we bij een mooi strandje komen en ontbijten daar. Thee en havermoutpap koken op mijn geweldige gaspitje. Hoe leuk is dat! Verder onderweg lopen we ook flinke stukken over het strand, dit lijkt meer op wat ik verwacht had..... maar ik moet zeggen dat ik de tocht zoals die is echt prachtig vind. Als we weer op een wel heel uitnodigend strand komen, kan Johanneke de verleiding niet langer weerstaan en gaat zwemmen. Ik ben minder moedig (het water is ijskoud) maar kom ook tot aan mijn middel in het water en zo "ontdekken" we een piepklein strandje aan de andere kant van de bijzonder gevormde rotspartij. Tijdens het opdrogen eten we onze lunch (wraps met Nutella en banaan: yummie Johanneke). We nemen onbewust een extra stuk door het water (wisten niet dat hier ook rekening gehouden moest worden met het getij voor een shortcut) en houden het net droog met onze broek afgeritst en opgerold. Ook weer leuk. Dan maken we weer een omweg: de Headland Track (eigenlijk wat onhandig en vooral weer een extra klim). Uiteindelijk naar het Separation Point. Op afstand horen we ze al, maar daar echt aangekomen spotten we een aantal zeeleeuwen (seals) op de rotsen en in het - ongelooflijk heldere - water onder ons. Helaas mogen we niet naar beneden ivm het broedseizoen van de Jan van Gent kolonie die er ook huist. Nog 1 uur lopen naar het hutje, dat één van de eerste DOC-hutten schijnt te zijn. Wat een verrassing: zo pittoresk: met een rood dak, 2 verdiepingen met balkon aan beide zijden en met een grasveld eromheen. Van binnen ziet het er ook gezellig uit en heeft net wat meer dan de andere hutten. We gaan op de verdieping slapen in een 3 persoons kamer (met 2 gewone bedden). We hebben de hut die voor 20 personen geschikt is helemaal voor onszelf en op het naastgelegen kampeerterrein staat slechts 1 kampeerder. Johanneke bouwt een mooi vuurtje, zodat we het lekker warm hebben. Tijd voor een kop soep en rustig wat lezen. Tijdens het "echte eten" ( ja-ja, pasta uit de bekende pakken) horen we opeens een heleboel geluid van boven. Behoorlijk creepy! Samen erop af, gewapend met zaklantaarn en hoofdlamp ( wat blijkt die toch handig te zijn Dominique ). We doen alle ramen en deuren boven dicht en kijken onder alle bedden voordat we enigszins gerustgesteld weer terug gaan naar beneden om nog even door te lezen. Als het tijd is om naar bed te gaan gaan we voor de veiligheid samen naar de toilet- en wasruimte. Staan we zo maar oog-in-oog met een possum! Voor de duvel niet bang en hij ziet er zo schattig uit. Maar in Nieuw-Zeeland vormen ze een plaag en worden er overal vallen voor ze gezet. Om het allemaal nog wat spannender te maken fladdert er ook nog een soort roodborstje onder het dak van het toiletgebouw. Het beestje moet wel volledig in de war zijn! Vanuit onze bedden zien we door het raam nog net wat sterren.
Maandag 13 oktober. Na een heel behoorlijke nacht (waarin er nog heel wat possums over het dak lopen) worden we rond 7 uur wakker van de wekker. Het is weer geweldig weer. Wat hebben wij een geluk! Vandaag gaan we Gibb's Hill Track lopen tot aan het wat zuidelijker gelegen Totaranui waar we om 13.45 uur door een watertaxi opgepikt zullen worden. De heuvel is 405 meter hoog, dus we bereiden ons voor op weer een pittige tocht met ons toch inmiddels wel wat vermoeide lijf en mijn wat gevoelige voeten. Het zou 11km zijn en 3 uur lopen, dus we vertrekken weer op tijd om 8.45 uur. Onderweg hebben we prachtige uitzichten oa op besneeuwde bergtoppen met wolken daaronder, onzichtbaar overgaand in de waterspiegel. Maar ook zien we stranden, bloeiende heide, beekjes, yucca's, en een mals grasveld met madeliefjes en een soort pinksterbloemen (echt lente). Bij het strand worden we behoorlijk te grazen genomen door de Sandflies. Gelukkig lijkt de Deet best goed te werken, dus nadat we ons daarmee hebben ingesmeerd kunnen we tamelijk ontspannen lunchen. Even in de zon op het strand wachten en dan komt de watertaxi tamelijk vroeg. De Skipper zegt meteen dat hij wat tijd heeft en ons wat wil laten zien. En dan..... zien we een dolfijn! Voor we het weten zijn we omringd door ik schat zeker zo'n 40 bottlenose dolfijnen (er zijn er zo'n 1000 rond Nieuw-Zeeland) die met ons mee zwemmen en springen! Zo dichtbij, ongelooflijk. Ik weet gewoon niet waar ik moet kijken. Ook is voorin de boot het geluid van de dolfijnen te horen.Wat een belevenis, heel bijzonder. Daarna vaart de skipper nog tussen rotsen door naar een soort verstopte kreek waar we een babyseal zien. Ook heel schattig. We worden rond 15 uur afgezet bij Anchorage Bay waar we na 16 uur opgepikt zullen worden door iemand van Aquapackers (floatel) waar we zullen slapen. Ik heb die tijd echt even nodig om de dolfijn-ervaring te laten bezinken en zit de hele tijd op het strand (op de mooie doek die ik van jou heb gekregen Roos ) met een enorme smile op mijn gezicht. De boot waar we op slapen is heerlijk luxe met echte (stapel-)bedden met gewoon linnengoed, elektriciteit en warm water en wij zijn de enige gasten. Heerlijk rustig! Johanneke haalt me over tot het nemen van een duik in zee (deze keer ben ik het moedigst en ga als eerste). Fris, maar heel lekker. Alleen word ik als indringer gezien door de zeemeeuwen op het drijvende duikplatform. Ze scheren krijsend heel dicht over mijn hoofd en jagen me eigenlijk gewoon terug naar de boot. Na het zwemmen is er de warme douche ( hoewel het koude water nu ook als warm aanvoelt) en het zonnetje om verder op te warmen. Lekker om daarna eindelijk wat schoons en fris aan te trekken. De BBQ met coleslaw, aardappelen en kerrierijst die Gordon daarna voor ons maakt gaat er heerlijk in na alle backpackers-maaltijden van de afgelopen 3 dagen. En het is genieten om bij goed licht dit blog bij te werken en weer eens wat later dan 20.30 uur naar bed te gaan. Fijn ook dat het bijna windstil is en het water heel rustig is. We dobberen echt heel relaxed en slapen heerlijk.
Dinsdag 14 oktober. Wat een fijn ontbijt met toast en cereals. Gordon heeft ondertussen contact gehad met ATK (Abel Tasman Kayaking). Het plan is dat hij ons om 9 uur afzet op het strand bij Anchorage Bay, waarvandaan we een half uur lopen naar Watering Cove. Daar worden we om 12.30 uur opgepikt voor een 3 uur durende guided kayak-tour terug naar Marahua, terwijl de watertaxi onze backpacks mee terug zal nemen. Heerlijk dat het zo geregeld kan worden en we niet nog 4 uur bepakt en bezakt terug hoeven te lopen. Terwijl we heerlijk in de zon op het strand wachten zien we nog weer een groep van zo'n 10 dolfijnen langs zwemmen. Hoe mooi!
Dan komen 2 kayaks op de watertaxi met Ryan onze gids. Even later komt er een andere watertaxi die onze backpacks meeneemt en waarop Niels zit (een Zwitser die mee zal peddelen). Johanneke en ik gaan beiden voorin een kayak en de mannen achterin. De 3 uur durende tocht gaat langs plekken waar seals zitten. Vooral de kleintjes zijn erg leuk en dartelen vrolijk rondom de kayaks. Het is heel fijn om de tocht zo terug te kunnen doen en niet terug te hoeven lopen. Ik ben wel blij dat het water rustig is en eigenlijk vind ik 3 uur ook echt wel genoeg. De rest van de dag (avond) en de volgende ochtend blijf ik me wat wiebelig voelen na onze nacht en middag op het water. Dan is het tijd om weer eens te wassen en de boel te reorganiseren voor nog 2 nachten bij The Barn. Deze nacht slaap ik heerlijk helemaal alleen in mijn tentje. Best fijn als je al een aantal weken met steeds wisselende mensen op de kamer slaapt. 's Avonds hebben we geluk en kunnen mee eten (en meekoken) met de nieuwe Strayers (er zit 38 man op de bus!) olv Postie de nieuwe chauffeur.
Woensdag 15 oktober. Vandaag een heerlijk rustig dagje met internet, uploaden van foto's, lekker douchen en plannen maken voor de komende tijd. Vannacht slaap ik in een dorm (misschien wel alleen!) en morgen gaan we om 8.30 uur verder op de bus met Postie.